CHARLIE HEBDO

Vanwege de enorme schok die de aanslag in Parijs door drie Arabieren op de redactie van het blaadje ‘Charlie Hebdo’ in m.n. de Linkse Kerk veroorzaakt heeft, voel ik mij gedrongen hieraan wat aandacht te besteden. De nacht na de aanslag op de zevende van deze louwmaand had ik al nagedacht over de wijze, waarop wij ons kunnen beschermen tegen dit soort aanslagen. Het resultaat van die exercitie volgt in het tweede deel van dit commentaar. Maar ten eerste zou ik kwijt willen dat het mij, kijkende naar de televisiereportages, zo zeer op is gevallen, dat het m.n. links tot extreem-links Nederland is, dat existentieel, tot in zijn mensbeeld, en tot in zijn ideologie/wereldbeschouwing, waarin uit wordt gegaan van het van nature goed zijn van de mens, geschokt lijkt te zijn. Ik ben natuurlijk zelf ook geschokt, maar zekerlijk niet verrast, net zoals het Vlaams Belang dat niet is, blijkens een reactie op de dag van de aanslag zelf. Een ondervraagde op de demonstratie te Utrecht zei, dat de laatste keer dat ze de straat op ging voor een demonstratie, dat bij een Viëtnam-demonstratie was. Een andere ondervraagde zei, dat ze kwam omdat dit echt een aanslag op de vrijheid van meningsuiting was. Ze deed het voorkomen, alsof dit voor het eerst gebeurde in de recente geschiedenis. FOUT! Dit was een aanslag door moslims op de vrijheid van meningsuiting van LINKS, op HUN vrijheid van meningsuiting. (Extreem-)links zelf heeft al lang de vrijheid van meningsuiting voor anders-dan-hen-denkenden om zeep geholpen. Geestelijk, via hun terreur van de politieke correctheid, hun Gedankenpolizei, en fysiek, door de moordaanslag, niet op enkele spotprenttekenaars, maar op een politicus, Pim Fortuyn, die hard op weg was minister-president te worden van dit land. De kogel kwam van links. Vergeet dat nooit. De progressieven in dit land zijn steeds degenen geweest die de principiële schreef over zijn gegaan en steeds trachten te gaan, die wind hebben gezaaid, zoals:
a) door het nodeloos vertrappen van de religieuze gevoelens van anderen, bv. middels kwetsende spotprenten (jawel), grove beledigende uitspraken (Paul de Leeuw en tal van andere cabaretiers) en sarcastische, grievende teksten (men herinnere zich de ophef en aanvaring tussen toenmalig minister E. Brinkman en H. Brandt Corstius); men begrijpe dit niet verkeerd: de spotprenten over Mohammed/de islam van 'Charlie Hebdo' die ik zag vond in nu niet bepaald schokkend en bijzonder grievend voor moslims, ik vind dat spotprenttekenaars een grote grondwettelijke vrijheid hebben in dezen; alleen zou ik niet van die vrijheid gebruik willen maken om de religieuze gevoelens van anderen voor de lol te gaan vertrappen, dit vanwege het christelijke liefdesgebod; maar ja, links-extremisten geloven toch niet in een God Die niet wil dat zij zoiets doen; maar moslims kunnen werkelijk geen enkele kritiek of spot inzake hun godsdienst/politieke ideologie verdragen, al hebben zij bewezen geen enkele remming te bezitten als het gaat om het vertrappen en beledigen van de godsdienstige of andersoortige gevoelens van niet-moslims; bv. wanneer zij Nederlandse vrouwen zonder hoofddoek voor hoer uitmaken als zij in haar eigen land rondlopen, terwijl zij moeten beseffen dat zij hier maar te gast zijn, als (al of niet werkloze) gastarbeider, en zich dus ook als zodanig dienen te gedragen, of wanneer I.S. zeer oude kerken vernietigt, of de Taliban Boeddha-beelden, of toen voor 1967 het oude deel van Jeruzalem nog niet bevrijd was door de Israëli's de Arabieren als beesten op Joodse graven urineerden;
b) door het om zeep helpen van fatsoensnormen, van kledingsvoorschriften, van correcte omgangsvormen, die smalend werden gedesavoueerd als bekrompen en klein-burgerlijk, wat geleid heeft tot de verhuftering in de samenleving;
c) door het knabbelen, het onder druk zetten, o.a. door middel van het aan de grondwet in de jaren tachtig toegevoegde maar (zoals ook Pim Fortuyn betoogde) staatsrechtelijk overbodige en schadelijke, de rest van de grondwet ondermijnende en daarmede op gespannen voet staande artikel 1, van de in tal van andere grondwetsartikelen vastgelegde, zwaar bevochten grondwettelijke vrijheden van anders-dan-zij-denkenden, zoals de vrijheid van godsdienst en die van vereniging; hierbij wordt genegeerd, dat de grondwet er nu net juist niet voor is, om de vrijheden van onderdanen en hun verbanden in te perken of zelfs te elimineren, maar, integendeel, om die mogelijk te maken, om die te beschermen tegen inperking of eliminatie ervan door de overheid! De grondwet is primair beperkend voor de overheid, om staatsabsolutisme, om totalitaire staatsvorming te voorkomen. Daar is in het verleden hard voor gevochten. De overheid dient zich eraan te houden, moet gelijke gevallen gelijkelijk behandelen enz.. Het beperkende van de grondwet voor andere verbanden, bv. voor kerken met wereldlijke pretenties, zoals de R.K. kerk (denk aan de investituurstrijd), en voor kalifaten, is slechts hierin gelegen, dat zij niet op de stoel van de overheid mogen gaan zitten, dat de overheid het monopolie op de zwaardmacht heeft, dat de nationale wetgeving van de overheid van een land in de publieke ruimte op haar grondgebied geldt, en niet bv. het canonieke recht van de Roomse kerk of de sharia der moslims; de wereldlijke overheid wordt dus evengoed beschermd door de grondwet. Maar natuurlijk is in de huidige tijd de bescherming van de intermediaire verbanden en instituties, zoals verenigingen, kerken en scholen, tegen ongepaste overheidsbemoeienis, waardoor hun souvereiniteit in eigen kring geschonden wordt, een veel nijpender gevaar; denk alleen al aan de ongehoorde schending, niet door moslims, maar door liberalisten en socialisten, van de vrijheid van vereniging van de S.G.P. op het punt van het lidmaatschap van vrouwen;
d) door ondermijning van de rechtstaat met hun steun aan uitgeprocedeerden, aan illegalen, met oproepen tot burgerlijke ongehoorzaamheid, dan wel tot haar pendant bij gemeenten, die democratisch tot stand gekomen rijksbeleid (trachten te) dwarsbomen i.p.v. getrouwelijk uit (te) voeren. En, om niet meer te noemen;
e) door ontoelaatbare acties, zoals door de meestal anonieme, ultra-linkse lafaards van clubjes zoals de Ziedende Bintjes, Greenpeace en K.A.F.K.A. (uit wier anoniem willen blijven kristalhelder blijkt, dat ze slechte en strafbare dingen doen, anders zouden ze wel open en eerlijk met open vizier strijden), i.h.a.: van vaak met uw belastingcenten gesubsidieerde clubjes uit het netwerk rond Volkert van der G.. Men leze de boeken van onderzoeksjournalist Peter Siebelt over dit soort van milieufascisten, die er echt-fascistische methodes op nahouden, zoals het bekladden van de woningen van I.N.D.-medewerkers of die van de vroegere staatssecretaris voor vreemdelingenbeleid Aad Kosto, en het gooien van stenen naar politiepaarden, zoals bij de inhuldiging in 1980 van de vroegere koningin Beatrix, er maar op na.
Nu kan de Linkse Kerk eens voelen wat niet-links heeft moeten doormaken na de moord op Pim Fortuyn en na talloze, qua heftigheid minder ingrijpende, maar in principe even schandalige andere acties van hun kant. Links Nederland beschouwt, zijn goeroe Marcuse getrouw, de door hen hier binnen gelaten en binnen gehouden islamieten als bondgenoten tegen de Westerse, blanke, mannelijke, kapitalistische en joods-christelijke gevestigde orde, maar deze actie in Parijs had links toch niet verwacht! Een linkse Nederlander die in Amsterdam demonstreerde zei op T.V., dat hij Charlie Hebdo toch wel kwetsend vond voor de moslims. M.a.w., dat had Charlie Hebdo toch niet moeten doen. Hij vond kennelijk die spotprenttekenaars te veel in het straatje van rechts bezig, met hun satirische cartoons over de islam. Dat blaadje had zich volgens hem zeker moeten blijven beperken tot het aanschoppen tegen het verderfelijke joods-christelijke kapitalistische blanke mannelijke Westerse complex? De redactieleden van dat blaadje vergaten dat de islam de bondgenoot is van links tegen de gevestigde orde, moet hij waarschijnlijk van mening zijn, als ik zo zijn gedachten logisch doortrek.

Maar hoe moet Nederland zich beschermen tegen dit soort van aanslagen? Het kantoor van dat blaadje werd ‘beschermd’ door twee agenten, waarvan er een ongedekt naar de daders toe rende alvorens neergeschoten te worden, i.p.v. in dekking te gaan en te loeren totdat hij die moslimstrijders (1) in het vizier zou krijgen om te trachten deze vervolgens te elimineren door op hun onbedekte gelaat te mikken. Ik heb bij die agent geen machinegeweer zien liggen. Hoe verdedig je je als samenleving tegen dit soort aanslagen? Ik heb het volgende afgelopen nacht bedacht, wat in lijn ligt met wat Geert Wilders in zijn filmpje op YouTube zei: alleen voldoende verdedigers in kogelvrije vesten met machinegeweren met voldoende schietoefeningen achter zich maar zonder overtollige kilo's om hun middel kunnen serieuze tegenstand bieden tegen moslims in kogelvrije vesten met Kalashnikovs. En hoe pak je dat practisch aan? Vroeger, toen landen nog gewoon echte grenzen hadden, was de wereld zeer overzichtelijk. De vijand kwam van buiten, zat bv. achter het IJzeren Gordijn. De vijand viel altijd herkenbaar binnen in de vorm van soldaten in uniform. Ten tijde van W.W. II had je hier, naast hordes linksen met hun gebroken geweertje, alleen nog te maken met een paar landverraders van de N.S.B.. En in de Franse Tijd had je dan die patriotten, de voorlopers van de humanisten van V.V.D., P.v.d.A., D ’66, G.L., P.v.d.D. en S.P.. Maar grosso modo kwam de vijand toch, heel overzichtelijk, van buiten.
Maar nu bevindt hij zich onder ons, tot in de kleinste gehuchten, zoals Rekken en Rijs. En wordt hij geholpen door vrijwillig hen bedienende, veelal verzuurde, uitgedroogde en grijsharige ex-I.K.V. ouwe taarten. Ontpopt hij zich niet nu al niet als vijand, als jihadist, dan is hij dat toch wel in potentie. Want iedere moslim kan radicaliseren. Als moslim bevind je je immers in een van drie fasen, en jihadisten bevinden zich in de derde fase, die van de politieke islam, die van de islamistische ideologie. Dat zijn de moslims die de uiterste logische consequentie uit hun geloof getrokken hebben en hun heilige oorlog gaan voeren. De anderen zijn nog niet zo ver, bij hen is de islam alleen nog een nog niet gepolitiseerd geloof, maar dezen kunnen op elk moment ook radicaliseren. Op grond van het islamitische geloof kunnen fase 1 moslims nooit fase 3 moslims corrigeren! De Iraniër die in de jaren negentig politiek asiel verkreeg om te ontsnappen aan het streng-islamitische ayatollah-bewind in Australië radicaliseerde ook, ging van fase 1 via fase 2 naar fase 3 over, en kwam tot die gijzelingsactie met twee doden (2). Typisch een gevalletje van stank voor dank dus.
Ze vormen een vijfde colonne, die almaar groeit, en worden daarbij geholpen door de Linkse Kerk, w.o. dus ook begrepen zijn de ‘dagblad Trouw-christenen’, en door Christen-Unionisten van vaak evangelische snit, die het onderscheid niet kennen tussen private naastenliefde en publieke gerechtigheid, tussen genade en recht, en je het gevoel geven dat het betrachten van recht (lees in deze context: uitzetting van illegalen) zondig is. Zulken horen niet thuis in de politiek. Joël Voordewind, ex-P.v.d.A., geldt momenteel hiervan als het meest huiveringwekkende voorbeeld. Deze in politicis dwalende bestaat het zelfs om te bepleiten, dat er (3) kostbaar belastinggeld van rijkswege gaat naar illegalen, voor onderdak, eten, drinken en vast ook nog wel medische zorg. Het gaat hier dus om lieden, die vergeefs een beroep deden op een overigens al lang verouderd en op te zeggen verdrag voor politiek asielzoekers, daterend uit de tijd van de Koude Oorlog, maar die na uitvoerig onderzoek door ambtenaren en toetsing door rechters in werkelijkheid economische gelukzoekers bleken te zijn, te lui om hun eigen land op te bouwen, en die hier werkelijk alle procedures doorlopen hebben met de warme steun van de extreem-linkse, gesubsidieerde asielindustrie, en wier verzoek om hier te mogen blijven ook door de hoogste rechter afgewezen is, waardoor zij dus uitgeprocedeerd en dus illegaal geworden zijn maar zo brutaal zijn, dat ze maling hebben aan het Nederlandse rechtssysteem en hier blijven hangen, vaak ook de Nederlandse overheid moreel chanterende met hun kinderen. Duidelijk gelooft Voordewind wel in de oprechtheid van deze aards-leugenaars en oplichters, maar niet in de oprechtheid en het rechtvaardige oordeel van de eigen rechters, niet in de fundamenten van onze rechtstaat. En dat zit dan in de politiek. Hij, juist hij, als christen-politicus, zou toch eerbied voor de wettige overheden moeten hebben en dat ook moeten uitdragen. Het is in de Bijbel zelfs zo, dat daar, waar Mozes uit gaat weiden over het vijfde gebod (Deut. 16:17), 'hij die (uitweiding, R.B.) niet (laat) aanvangen met een of ander woord over onze plichten als kinderen jegens onze ouders. Die ouders worden dan zelfs met geen woord genoemd. Maar Mozes steekt wel onmiddellijk van wal met een bevel inzake het aanstellen van rechters. Want dat brengt het 5e gebod ook mee. Eerbied voor de overheden, o.a. dus ook voor de rechters' (C. Vonk: 'De voorzeide leer', deel Ib (Leviticus): p. 565; cursivering R.B.).
Maar er is bij veel Christen-Unionisten sprake van een schrijnend gebrek aan kennis van de beginselen van de christelijke politiek. Dat komt voor een belangrijk deel doordat velen van hen zoals gezegd een evangelische inslag hebben (gekregen). Die kringen blinken, dat is bekend, nu niet bepaald uit in ouderwets degelijk (schrift)onderzoek. Ik verdenk hen ervan, zeer onevangelisch en onreformatorisch, te menen dat zij menen het eeuwige leven te moeten verdienen door werkheiligheid. Zo komt het, dat bij hen de mening lijkt te zijn postgevat, dat het beter is om goed te zijn voor medemensen die zeer ver van je afstaan, qua geloof en cultuur, en ook geografisch van verre komen, dan voor de eigen landgenoten, m.n. voor de christenen onder hun eigen landgenoten die in nood verkeren, zoals in verpleegtehuizen. Het is echter geheel omgekeerd, zoals wijlen ds. C. Vonk in het reeds voormelde deel van de serie 'De voorzeide leer' over het Bijbelboek Leviticus (Barendrecht, 1963), onder andere op p. 690, duidelijk maakt. Reeds het oude Israël verordineerde God, dat de Israëlieten primair goed te zorgen hadden voor de eigen volksgenoten, conform Leviticus 19: 33-34: 'Laat uw broeder niet van ellende omkomen. Dat zoudt ge toch zelfs een 'vreemdeling en bijwoner' onder u niet aandoen'. Vonk vervolgt: 'Misschien is dit ook wel gezegd, omdat er geen oorlogen fanatieker worden gevoerd dan broederoorlogen. Het valt ook sommige Christenen nog wel vrij gemakkelijk jegens vreemden vriendelijk te zijn, maar heel moeilijk het Bloed te eren, waarvan ook hun mede-Christenen het zegel aan hun voorhoofd dragen'. En dit toepassend op de huidige situatie in den lande betekent dit, dat de C.U. in deze al jaren durende economische crisis (ik kan misschien beter schrijven 'laagvlakte', of 'dal', aangezien een crisis per definitie kort van duur is) zich eerst zou moeten bekommeren om goede zorg voor de steeds groter wordende groepen verarmende Nederlanders, w.o. ook tal van christelijke broeders en zusters, en pas daarna, wanneer er hier geen voedselbanken en zorg tekort komende ouderen meer zijn, om de niet-christenen en de niet-Nederlanders. De politici hebben per slot van rekening door de stemmen van de Nederlanders een mandaat gekregen, niet van hier binnenstromende economische gelukzoekers. Het theocratisch geregeerde oude Israël van het Oude Testament had op grond van het Horebverbond weliswaar ook goed te zorgen voor de vreemdelingen en bijwoners (denk aan de geschiedenis van Ruth, de Moabitische, en Boaz), en week hierin in positieve zin af van de omringende culturen

 

(let wel!: het gaat hier om rechten die de vreemdelingen in het oude Israël op grond van het Horebverbond toekwamen. Over het van God moeten bewijzen van genade, d.m.v. het generaal of individueel pardonneren van uitgeprocedeerden en dus van lieden, wien geen Nederlands-rechts-tekort is aangedaan, gaat het hier al helemaal niet. Genade is juist on-recht, want willekeur en dus recht-staatondermijnend. Genade, gratie bewijzen hoort daarom niet thuis in het publieke domein, waarin publieke gerechtigheid de norm is. Genade voor recht laten gaan schendt de souvereiniteit in eigen kring van het recht. Gelijke gevallen dienen gelijkelijk behandeld te worden door de overheid. Genade kan door een individu in zijn private leven bewezen worden, maar iemand die meent die in de politiek te moeten bewijzen ziet dat verkeerd en doet onrecht aan de andere, gelijke gevallen, op wie het publieke recht wel wordt toegepast),

 

maar had altijd primair goed te zorgen voor de eigen mensen! Zo lang dat niet zo is, is het on-evangelisch om beter te zijn voor zulke vreemdelingen dan voor de eigen landgenoten, zeker voor de christenen onder hen! Want denk niet, dat zoiets als het primair goed zorgen voor de eigen mensen alleen maar gold voor het Oud-Testamentische Israël, en dat wij, als christenen, beter moeten zijn voor een zo vreemd mogelijke vreemdeling dan voor de nabije naaste, zoals Voordewind c.s. menen. Integendeel: 'Had de latere Christenheid maar beter beseft, dat de geboden van het Horebverbond (...) voor ons overigens nog veel meer gelden dan voor oud-Israël, daar wij (zo staat in de N.T.-brief aan de Hebreeën 7:22, R.B.) deelgenoten werden van een zoveel beter verbond, waarvan Jezus Borg geworden is (C. Vonk, a.w., p. 543, cf. pp. 483, 547, 584, zie verder pp. 516/7)'.
En voorts: Nederland is niet zo'n rijk land meer, misschien nog wel in absolute zin, qua B.B.P., maar de liberalen in Den Haag en Brussel voeren wel zulk een verschrikkelijk beleid, dat de ruggegraat van elke stabiele samenleving, de middeninkomensgroepen, hoe langer hoe meer weggevaagd wordt, leidende tot die vreselijke tweedeling in de maatschappij. Het kopen van een huis wordt voor de middeninkomens en, sinds de dwaze afschaffing (op initiatief van die fijne V.V.D.) van de volledig aflossingsvrije hypotheeklening a fortiori voor de starters, door de successieve kabinetten schier onmogelijk gemaakt. Dit wordt nog eens versterkt door het almaar verder verlagen van de maximale hoogte van de huizenprijs voor het verkrijgen van N.H.G. en door het jaarlijks steeds strenger maken van de regels voor banken voor het verschaffen van hypotheekleningen door het 'Nibud'. Men lette maar eens op het onredelijk grote gat qua huizenprijs tussen wat de groep met een bruto-jaarinkomen van € 60.000,- enerzijds, en de groep met een bruto-jaarinkomen van € 70.000,- andererzijds zich kan veroorloven. Dat scheelt echt opvallend veel! En men ripostere nu niet, dat maatwerk voor banken altijd mogelijk blijft. Want de banken zijn doodsbang i.g.v. maatwerk torenhoge boetes te krijgen van de alle wederopleving van de huizenmarkt tegenstrevende A.F.M.. Het gevolg van dit alles zal op den duur zijn, dat alleen nog rijkelui (lees: liberalisten (met die eeuwige grijns op hun bek)) en P.v.d.A.-regenten (4) zich een eigen huis zullen kunnen veroorloven. En voor het kopen van een auto geldt hetzelfde, t.g.v. de jaarlijks stijgende benzine-accijnzen en dit jaar zelfs de nog hogere b.p.m.: alleen de rijken, w.o. de P.v.d.A.-regenten, zullen zich dan nog onafhankelijkheid van het openbaar vervoer kunnen veroorloven.
Zo ontvangt dit arme maar dwaze (gezien zijn stemgedrag de decennia door) kiezersvolk het slechtste van twee humanistische werelden: de V.V.D. heeft eigen huis- en autobezit alleen mogelijk gemaakt voor de eigen achterban en de P.v.d.A. is een grote stap verder gekomen op het socialistische pad van het terugdringen van alle privé-bezit voor de gewone burgers. Alleen dus niet voor zichzelf, regenten als zij zijn.
Pas als de werkeloosheid weer tot bescheiden proporties is terug gebracht en brede lagen van de bevolking weer werkelijke koopkrachtverbetering smaken mogen, waardoor ze weer lekker veel overhouden aan het einde van elke maand, is het in christelijk-ethisch opzicht weer verkoopbaar om aan de niet-Nederlandse naasten te gaan denken. En die dan zoveel mogelijk buiten de eigen landsgrenzen te houden en te krijgen. Want, en dit hoort ook al decennia lang bepalend mee te spelen: we puilen uit in dit overvolle qua oppervlak voor het aantal mensen veel te kleine landje. Maar steeds weer nieuwe groepen komen daarentegen hierheen en zouden als het aan links ligt gepardonneerd moeten worden. Je krijgt als tegenstander hiervan het gevoel, dat gelukzoekers onrecht aan wordt aangedaan als hun geen genade (pardon) wordt bewezen. Illegalen hebben nergens recht op, maar zijn door hun loutere aanwezigheid hier al strafbaar, horen dat althans te zijn, net zoals in de landen om ons heen.
Die vijfde kolonisten zijn helaas alleen niet als combattanten te herkennen aan een uniform. Het is net zoals in Israël met de Palestijnen: ze zijn onder de Israëliërs en kunnen elk moment gaan moorden. En in de Gazastrook hebben ze ook geen uniform aan, gaan daardoor op in de burgermassa, waardoor elk vergeldingsbombardement ‘burgers’ lijkt te treffen. Ze zijn burger of militair, combattant of niet-combattant, net zoals het uitkomt. De moslims in het Westen zijn zoals cellen, die elk moment in kwaadaardige richting kunnen muteren, kiemen, die elk moment actief kunnen worden. Denk aan de aanslagplegers op de Twin Towers, hoe die ook jarenlang een schijnbaar normaal leven leidden, maar Al Qaida-cellen bleken te zijn. Daarom is de enige manier om weer ouderwets veilig te worden: re-üniculturalisering en anti-globalisering, ontkosmopolitisering. Inderdaad, om te beginnen, ook het Verdrag van Schengen opzeggen. Zo kan nieuwe instroom voorkomen worden, de boel veel beter worden gecontroleerd. Anders blijft het dweilen met de kraan open. Maar v.w.b. de moslims die al in Nederland zijn, de nazaten van de gastarbeiders? Voor zover het islamisten en hun sympathisanten zijn: denaturaliseren en voor altijd het land uitzetten en uit houden. Zo hoef je er veel minder in de gaten te houden, wat een zware bewaking van allerlei mensen en instellingen practisch en financieel veel haalbaarder, veel beter te doen maakt.

De negende van de louwmaand 2015